Nieuws
| God doet niets - donderdag 16 september 2021 |
Ik liep gisterochtend vroeg met een
zware boodschappentas van de Meir terug naar huis. Op de hoek Meir -
Eikenstraat hoor ik achter mij een damesstem. 'Mijnheer, mag ik iets
vragen?' Ik had haast. Het is een jonge meid van begin 20, ze dringt
aan. 'Ik ben christen en ik zie dat u zo loopt. Wilt u dat ik voor u
bid?' Dat is wel het laatste wat ik dezer dagen nodig heb. 'Ik geloof
niet, doe geen moeite.' 'Ja, maar gelooft u dan niet dat God geneest?'
Zucht. 'Als God geneest, had hij dat allang gedaan.'
Ik twijfel niet aan haar oprechte bedoelingen, maar wat moet ik ermee? Is God een neurochirurg die hersenbeschadigingen kan herstellen?
Dat zou knap zijn. Men zegt ook dat God alles ziet en doorheeft. Ook
heel knap. Maar waarom grijpt hij dan nooit in? Ellende genoeg in zijn
schepping en er zijn miljoenen christenen die al meer dan 2.000 jaar op
de terugkeer van zijn zoon wachten. Die zoon kijkt wel uit om zich
nogmaals in het aardse wespennest te begeven.
Het is niet dat ik mij niet heb
verdiept in het geloof. Ik heb kennis van alle grote religies. Het gaat
er bij mij gewoon niet in. Geen enkele. Punt. Ik heb een aantal jaren
contact gehad met een baptiste. We ontmoetten elkaar toevallig op een
terrasje in Rotterdam. We zijn een keer samen uit geweest. Ik ging een
keer op bezoek bij haar thuis. Romance? Nee, want ze had al een vriend.
Ze vond mij een leuke en interessante jongen die wat aandacht kon
gebruiken. Aandacht die ze mij vanuit haar geloof in Jezus schonk.
Bon, zolang het niet te dik erop
werd, kon ik ermee leven. Het is dankzij haar dat ik de Bijbel voor het
eerst begon te lezen. Kwam er niet doorheen in die jaren. We bezochten
op een zondag een kerkdienst. De voorganger sprak over het
Israëlisch-Palestijnse conflict en legde alle schuld bij de Palestijnen.
Daar was ik het niet mee eens. Tijdens het diner hadden we er een
discussie over. Ik zei dat Israël net zo goed fouten beging. 'Politiek
interesseert mij niet. Alleen mijn liefde voor Jezus.' Wat moet je met
zo'n uitspraak tijdens zo'n discussie?
Het is overigens helaas niet goed
afgelopen met haar. Op jonge leeftijd, 39, stierf ze aan
baarmoederhalskanker. Noch operaties, noch gebeden hielpen. Op het einde
was ze ervan overtuigd dat ze naar God ging. Hoe reageerde ik daarop?
Pragmatisch. Ja, eenmaal dat ze gestorven was, was ze bij God. Dat kon
niet anders. Heel haar leven had ze nu eenmaal steevast in zijn bestaan
geloofd.
Het is onmogelijk, maar ik vraag me
nog altijd af wat ze zou hebben gedacht toen ze zich op het moment na
sterven realiseerde dat er geen God en geen hemel is (daar ga ik van uit) ...
Ik respecteer ieder zijn/haar
geloof. Dat deed ik bij baptiste, dat doe ik bij anderen. Maar laat mij
ook vrij in mijn uiteindelijk niet geloven en dring jouw geloof niet aan
mij op. Zo simpel is het.
Reacties:
| Zo is het Annette Lemaire- 16-09-2021 |
Reageren: