Nieuws


Terug naar roots - dinsdag 13 december 2022

Afbeelding invoegen
Mijn onafscheidelijke reistas in de voor mij overbekende hotelkamer

Met het overlijden van mijn moeder in mei dit jaar heb ik geen ouders meer. Veel overige familie in Rotterdam is er ook niet meer en daarmee zijn de banden niet bepaald hecht te noemen. Behalve mijn Rotterdamse tandarts die ik in al mijn Antwerpse jaren heb aangehouden, is er eigenlijk niets dat mij nu nog naar Rotterdam voert. En toch ga ik met de kerst gedeeltelijk terug naar mijn roots. Voor een laatste emotioneel afscheid van de stad.


Adieu Rotterdam


Ik ben geboren en getogen in de Rotterdamse deelgemeente Delfshaven. Ik groeide op op drie verschillende adressen. Alle op korte wandelafstand van elkaar. Op de leeftijd van 29 verhuisde ik naar de deelgemeente Kralingen-Crooswijk, voor wat een goede zesenhalf jaar zou blijken te zijn. Daarna begon mijn nog immer voortdurende avontuur in Antwerpen.


Dat ik nu al meer dan 16 1/2 jaar in Antwerpen woonachtig ben, had ik van tevoren niet zo bedacht. Ik had er eigenlijk helemaal geen termijn op geplakt. Ik wilde om emotionele redenen een tijdje weg uit Rotterdam en Nederland. Te veel zaken uit mijn leven tot dan toe zaten mij dwars. Bovendien kon ik op die manier mijzelf bewijzen dat ik heel goed in staat ben om zelfstandig door het leven te gaan, ondanks mijn fysieke beperking. Dat deed ik weliswaar in Rotterdam al, maar wonen en werken in het buitenland was in mijn ogen het summum in dat streven.


Ik ben eerlijk: voor mijn eigen gevoel zit ik reeds een jaar of zeven te lang in Antwerpen. Al die tijd heb ik met meer of minder urgentie getracht naar Nederland terug te keren. Werk, een toegankelijke woning. Het valt al niet mee om dat voor elkaar te krijgen in Nederland als je nog jong van lichaam en geest bent. Hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het blijkt. Tot groot verdriet van mijn moeder die mij wat graag terug zag komen. Ze heeft het niet mogen meemaken.


Trip to memory lane


Dat is het verleden. Het verleden kun je beter zoveel mogelijk laten rusten. Er is ook geen acute reden om mijn leven zoals ik dat in Rotterdam heb geleefd weer op te rakelen. Het staat al netjes neergeschreven in mijn autobiografie. Normaal gesproken, zou ik mijn moeder deze kerst hebben opgezocht. In het meest optimistische scenario in een verpleeghuis voor mensen met dementie. Helaas is dit scenario geen werkelijkheid geworden. Omdat ik ook geen zin heb de kerst in mijn eentje in Antwerpen door te brengen, zeker niet na dit jaar, trek ik toch op een trip to memory lane in Rotterdam. Zonder sentimenteel te willen worden.


Ik had het aanvankelijk groots opgezet in gedachten. Allereerst terug naar de voor mij bepalende plekken in Delfshaven. De Willem van Zuijlenstraat waar ik ben geboren. Bospolderplein waar ik naar de lagere school ging en van de zandbak ben gevallen. Een val die mijn beperking heeft voortgebracht. Het laatste woonadres van mijn ouders. Ik ga dat allemaal echter niet doen.


Ten eerste vanwege tijdgebrek. Ik verblijf goed 48 uur in Rotterdam. In die tijdsduur zijn twee avonden inbegrepen. In het donker door Rotterdam dwalen, vind ik niet zo’n fijne gedachte. Zeker niet in de winter. Ten tweede weet ik heel goed hoe die omgevingen er anno 2022 uitzien. De Willem van Zuijlenstraat ziet er heel anders uit dan toen ik daar als klein kind woonde. De school aan het Bospolderplein is weg, net als de zandbak. Waarom zou je die zaken alsnog ter plekke in gedachten gaan oproepen tijdens je trip to memory lane?


Nee, ik ga het anders doen. Ik laat Delfshaven links liggen en concentreer mij op twee andere plekken die interessanter zijn voor dit doel. Als eerste het gebouw van de middelbare school. De Wolfert van Borselen school aan de Bentincklaan, Blijdorp. Middelbare schooljaren zijn in zijn algemeen goed voor blijvende herinneringen. In mijn geval ervoer ik in 4 en 5 havo een verliefdheid die mijn leven danig heeft beïnvloed. Daar moet ik kortom geheid nog een keer naartoe. En ik ga kijken bij mijn eigen laatste woonadres in Rotterdam in Kralingen-Crooswijk.


Nut en noodzaak


Een absolute noodzaak voor deze trip is er dus niet. Het nut laat zich als volgt verwoorden. Er is sinds het overlijden van mijn moeder geen acute noodzaak meer om terug te keren naar Rotterdam. Dat houdt in dat ik de stad (voorlopig?) uitsluitend nog zal aandoen voor mijn tandartsbezoeken. Mijn verblijf en verplaatsingen spelen zich daarbij af tussen het Holiday Inn Express hotel aan het Weena en de tandartspraktijk nabij het Erasmus MC.


Rotterdam blijft hoe dan ook een belangrijke stad in mijn leven. Ik wilde in 2006 pertinent een tijd weg. Ik probeerde vanaf 2015 vergeefs terug te keren.  Nu wil ik actuele indrukken opdoen op, en afscheid nemen van, die twee locaties in de stad die eveneens belangrijk zijn geweest in mijn leven. Wat zullen die indrukken bij mij teweegbrengen? Daar ben ik als amateurpsycholoog nieuwsgierig naar.


Van deze indrukken, en alle overige indrukken van Rotterdam in kerstsfeer, plan ik na kerst een verslag te publiceren. Dat wordt dan ‘Nog één keer gedeeltelijk terug naar mijn roots (2)’. Ik hoop dat het weer en mijn fysieke conditie mee gaan werken om de trip zo aangenaam en efficiënt mogelijk te laten verlopen.


Wie ondertussen nieuwsgierig is naar mijn vermelde autobiografie kan op deze pagina alles erover lezen.


Copyright tekst en foto: Johan Peters, 13/12/2022 – …

 

 

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit bericht geplaatst.


Reageren:

Anti-spam dertien + 14 = (antwoord in cijfers invullen!)


Terug naar de vorige pagina >